در حال حاضر نگه دارنده ی ام آی تی (MIT) نیما (NIMA)؛ شرکتی که توسط مدیر عاملین شرکت یاتس MBA ‘ 13 و مدیر ارشد محصولات اسکات Sundvor ’12 تاسیس شده است؛ سنسور بسیار حساسی نسبت به گلوتن طراحی کرده اند که این امکان را فراهم می کند تا افرادی که در رژیم غذایی هستند متوجه شوند که یک غذا برای آن ها قابل مصرف است یا نه! در واقع آن غذا برای خوردن امن است؟!
با توجه به گفته های موسسه ی ملی بهداشت، بیماری سلیاک اختلالی خود ایمنی است که هنگام خوردن گلوتن منجر به آسیب به روده می شود، که حدود یک درصد از جمعیت آمریکا را مبتلا کرده است که در حدود سه میلیون نفر می باشد. با توجه به گفته های بنیاد ملی برای آگاهی از بیماری سلیاک، ممکن است میلیون ها نفر از عدم تحمل گلوتن رنج ببرند.
سنسور نیما، که همچنین آن را با نام نیما می شناسند، دستگاهی سه اینچی بلند و به شکل مثلث است که کپسولی یک بار مصرف دارد. قرار دادن نمونه ای از مواد غذایی یه اندازه ی یک نخود، یا ریختن مایعی درون کپسول که در پیچ بالا قرار دارد، و سپس جایگذاری کپسول درون دستگاه، باعث می شود که غذا را در فرمول هایی قرار دهد که قادرند گلوتن را تشخیص دهند. طی دو الی سه دقیقه صفحه نمایشی دیجیتالی به ظاهر شده و نشان می دهد که آیا نمونه ی غذایی حاوی گلوتن بوده است؟!
هر بار که فردی تستی را انجام می دهد، نتیجه به برنامه ای که نیما توسعه داده است ارسال می شود. کسی که در حال خوردن شام است می تواند اطلاعات را در مورد این که چه وعده ی غذایی و کجا خورده است     وارد کند و متوجه شود اگر در آن غذا گلوتن وجود دارد. هر کاربر نیما می تواند برای دریافت اطلاعات وارد شود.
ساندور (Sundvor) می گوید: هدف این است که "فراغ خاطر در زمان صرف غذا" برای افراد میسر شود. وی افزود، با جمع آوری داده هایی از غذا این استارت آپ امیدوار است بتواند اطلاعات بهتری در مورد آن چه که مردم می خورند به آن ها بدهد. 
در حال حاضر ما نمی دانیم که در غذایی که می خوریم چه چیز هایی وجود دارد، آیا این مواد شامل موارد حساسیت زا، آفت کش و یا دیگر موارد شیمیایی هستند. او می گوید: "هیچ راه خوبی برای یافتن چنین اطلاعاتی وجود ندارد." ما می خواهیم به مردم این امکان را بدهیم تا غذای خود را بهتر درک کنند و بدانند که چگونه سلامتی شان را تحت تاثیر قرار می دهد. 
سنسور حساس:
نیما می تواند میزان گلوتن را  20 قسمت در میلیون (ppm) یا بیشتر تشخیص دهد، که این عدد حداکثر غلظت برای فاقد گلوتن بودن یک ماده ی غذایی از نظر اداره ی غذا و دارو ی ایالات متحده می باشد.
حساسیت بالای نیما به دلیل سنسور درونی ایمونواسی می باشد که در درجه ی اول توسط مهندس شیمی ام آی تی (MIT) SM ’12 و PhD ’13 توسعه داده شده است؛ که در حال حاضر ارشد دانشمندان پروژه ی نیما می باشد. ایمونواسی شامل آنتی بادی های سفارشی است که به میزان زیادی به مولکول های گلوتن حساس اند. هنگامی که گلوتن پدیدار شود، باند های آنتی بادی مولکول های گلوتن موجب تغییر رنگی در ایمونواسی می شوند، که توسط خواننده ای نوری دریافت می شود. اگر هر نوع گلوتنی شناسایی شود سنسور گزینه ای با پیام "وجود گلوتن" گزارش می دهد. اگر نمونه گمتر از 20 پی پی ام گلوتن داشته باشد صفحه ی نمایشگر صورتی خندان را نشان می دهد.
نیما قدر است گلوتن را در غذا هایی که روی آن ها برحسب "بدون گلوتن" نوشته شده است، شناسایی کند که در هنگام فرایند پخت میزانی پروتئین در آن ها تولید شده است. به طور مثال یک استیک در کوره ای رخ شود که در آن غذاهای سرخ کردنی را با روغن گلوتن تهیه می کنند یا در سس سالاد مقادیر اندکی آرد گندم باشد. اگر فردی قطعه ای نان را قبل از غذایی که می خواهد با دستگاه آزمایش کند لمس کند، که در مقداری گلوتن باشد، این دستگاه قادر به تشخیص می باشد. ساندور می گوید: "این معادل پیدا کردن خرده نان در یک ظرف کامل غذا است." 
به علاوه می گوید: این دستگاه ادغامی یک پارچه از علوم شیمی، الکترونیک و مکانیک است. ما این سیستم مخلوط کردن و استخراج را آفریده ایم که در کنار هم بسیار خوب با هم کار می کنند.
به هدف پر کردن شکاف بین مصرف کنندگان، در سال 2013 نیما به عنوان تکنولوژی گلوتن معرفی شد و چس از آن  حضور دستگاه هایی همچون یتس (Yates) و پس از آن ایده ای به ذهن یکی از دانش آموزان مدیریت دانشگاه ام آی تی (MIT) برای خلق سنسوری قابل حمل که قادر به تشخیص گلوتن است، رسید. به دنبال مهندسی که بتواند این ایده را به دستگاهی قابل استفاده در دنیای امروزی مبدل کند، او با ساندور (Sundvor) فارغ التحصیل اخیر مهندسی مکانیک و طراح محصول از دانشگاه ام آی تی (MIT) ملاقات کرد. 
ساندور (Sundvor) می گوید: با همکاری هم، فروشگاهی در now-defunct MIT Beehive با هدف پر کردن شکاف بزرگ بین مصرف کننده در راستای استفاده نکردن از مواد غذایی آلرژن، راه اندازی شد. او افزود: برای انجام آزمونی متعارف در خانه، تجهیزاتی همچون لوله های آزمایش، پیپت، هاون، دسته ی هاون و میکرو لازم است. شما نمی توانید لوله های آزمایش را به رستوران ببرید! 
ساندور (Sundvor) ساعت های طولانی را در فروشگاه ماشین دانشگاه ام آی تی (MIT) برای ساخت نمونه ی اولیه کار کرد، در حالی که یاس در اطراف عملی شدن این ایده توسط دیگر دانشجویان او را نا امید کرده بود. یاتس می گوید: نتیجه این بود که فرصتی واقعی در این جا وجود دارد: نیاز و تمایل برای پرداخت وجود دارد.
در بهار سال 2013 گلوتن تک (Gulten Tech) با مدل proof-of-concept به رقابت کار آفرینی 100k دلاری دانشگاه ام آی تی (MIT) ملحق شد و آن ها جایزه ی سرعت در رسیدن به دست آورد را از نگاه تماشاگران به دست آوردند. در تابستان آن سال، این تیم وارد بنیان گزاران بازار های مهارت شتاب دهنده (GFSA) شد؛ برنامه ای 12 هفته ای در مرکز اعتماد مارتین دانشگاه ام آی تی (MIT) که برای کار آفرینی برگزار می شود.
شرکت کنندگان در رقابت کار آفرینی 100 هزار دلاری دانشگاه ام آی تی (MIT) می بایست کسب و کاری را طراحی کنند که بتوانند آن را به سرمایه گذاران ارائه دهند. یاتس (Yates) می گوید: این یک دوره ی آزمایشی است برای این که آیا اگر ما خودمان را در مسیر های خاص قرار دهیم، برای سرمایه گذاران دل چسب خواهد بود؟ 
"این GFSA باور نکردنی بود، ساندور (Sundvor) می افزاید: به ما این شانس را می دهد تا در فضایی امن برای سه ماه بر روی این موضوع متمرکز شویم، مربی و پول کافی برای ادامه داشته باشیم. 
ساندور (Sundvor) در حالی که می خندید گفت: در آن زمان نسخه ی آزمایشی GFSA در حدود ماه سمپتامبر رو نمایی شد، که بسیار زشت بود! ساندور (Sundvor) می گوید: لوله های آلومینیومی 9 اینچی بلند مانند دسته های lightsaber بودند. در داخل لوله مواد شیمیایی مورد استفاده در آزمایش های مواد غذایی معمولی بود و سیستم نیازمند در حدود 10 دقیقه زمان است تا وجود گلوتن را شناسایی کند. هنگامی که آن را انجام داد، نور روشنی مشاهده شد و صدایی بلند قطع شد. ساندور (Sundvor) می گوید: ما در بسیاری از رستوران ها این بررسی را انجام داده ایم و آن ها به اولین سرمایه گذاران ما مبدل شدند.
سه سال پیش، گلوتن تک (Gluten Tech) از بوستون به سان فرانسیسکو نقل مکان کرد و نام خود را به 6SensorLabs تغییر داد. امسال آن ها نام استارت آپ را به نیما تغییر دادند. طی سه سال، این استارت آپ توانست طی سرمایه گذاری بیش از 14 میلیون دلار به دست آورد. 
فرصت های تازه:
ساندور (Sundvor) می گوید: مصرف کنندگان اولین بازار این استارت آپ هستند. اما هر چه تعداد افراد بیشتری شروع به استفاده از نیما کنند، رستوران ها اطلاعات بیشتری را در مورد غذا های خود کسب کرده و سرویس بهتری به مشتریان ارائه خواهند کرد. تعدادی از رستوران ها در سان فرانسیسکو، برای افزایش اعتبار گزینه های خود در منوی غذاییشان، از نیما استفاده می کنند تا منویی فاقد گلوتن را به مشتریان ارائه کنند. 
سال آینده نیما قصد انتشار دو سنسور جدید دارد؛ یکی برای بادام زمینی و دیگری برای فراورده های لبنی که ساندور (Sundvor) می گوید: موجب تعجب و شگفتی است! به عنوان مثال در نان در یک رستوران ممکن است در ظرفی با بقایای کره سرخ شود، ساندور (Sundvor) می گوید: بسیاری از مردم از بیماری آلرژی به مواد لبنی رنج می برند به گونه ای که می توان از آن بازاری بزرگ درست کرد.